ركن دوم بنيان خانواده را عفو و گذشت تشكيل مي دهد . زندگي اجتماعي انسان همواره با لغزش و تضييع حقوق يكديگر همراه بوده ، نوع افراد به اين مشكل مبتلا هستند. بسيار اندك هستند افرادي كه در روابط اجتماعي خود هيچ گونه لغزش نداشته و هيچ حقي را از كسي ضايع نكرده باشند. لذا گرچه دستور اوليه دين الهي رعايت حقوق يكديگر است ، ليكن به لحاظ اينكه نوع زندگي بشر خالي از لغزش نيست. براي اينكه لغزشها باعث نزاع و اختلاف نشود ، دستور گذشت آمده ، گذشت به عنوان يك اخلاق پسنديده كه نشانه بزرگواري انسان مي باشد ، در آثار ديني بر آن تاكيد شده است ، زيرا كه گذشت نقش محوري در ايجاد صميميت و از بين بردن دشمنيها دارد.

عفو از لغزش يك انسان باعث از بين رفتن دشمني و در نهايت تبديل دشمن به دوست مي شود، كه در روابط انسانهاي مؤمن ، دشمني را از بين بردن هنر است ، نه از پاي درآوردن دشمن.

عفو و گذشت اين نقش عمده را دارد كه دشمني را از بين مي برد و دشمن را تبديل به دوست مي نمايد . قرآن مي فرمايد:‌« ولا تستوي الحسنه و لا السيئه ادفع بالتي هي احسن فاذا الذي بينك و بينه عداوه كانه ولي حميم » . نيكي با بدي برابر نيست ، اگر بدي را با نيكي پاسخ دادي ، دشمني را از بين بره و دشمن را به دوست صميمي و گرم تبديل نموده اي.

در جامعه ي كوچك خانواده هم ، عفو و گذشت همين نقش را دارد. در زندگي مشترك دو همسر ، گاهي لغزش صورت مي گيرد و يك طرف يا هردو طرف حقوق يكديگر را پايمال مي كنند. گرچه دستور اوليه بر رعايت حقوق است.

با لغزش چه بايد كرد ؟

حال اگر لغزشي صورت گرفت چه بايد كرد؟ آيا بايد لغزش را پيگيري نموده و كوچك ها را بزرگ كرده و باعث ايجاد نزاع و فتنه و در نهايت باعث شعله ور شدن آتش اختلاف شد ؟ آيا اينكه مي توان با گذشت و اغماض از لغزش ، صميميت و محبت را چند برابر نمود؟ مسلما نظر قرآن و عترت با دومي مساعد است.

اسلام براي تحكيم بنيان خانواده همانطور كه تلاش در ايجاد محبت دارد در مورد لغزشها هم سعي و تلاش دارد كه با عفو و گذشت باعث از بين رفتن عوامل نزاع و اختلاف شود.

قرآن كريم همان طور كه يك ركن مهم خانواده را محبت مي داند ،ركن ديگر آن را عفو و گذشت مي داند.

زندگي اجتماعي انسان همواره با لغزش و تضييع حقوق ديگران همراه بوده است،نوع افراد به اين مشكل مبتلا هستند،لذا گرچه دستور اوليه دين الهي رعايت حقوق ديگران است ؛ليكن براي اينكه اين لغزشها باعث نزاع و اختلاف نشود،گذشت به عنوان يك خصلت پسنديده كه نشانه بزرگواري انسان است ؛تاكيد شده است زيرا كه گذشت نقش محوري در ايجاد صميميت و از بين بردن دشمني ها دارد.

امام صادق (ع) نيز در اين خصوص به عفو و گذشت از لغزشهاي همسر توصيه مي كند