خجسته عید سعید غدیر خم،بر دل دادگان آستان هدایت مبارک باد

 

 بوی خوش بهشت از کنار آن آبگیر، یعنی غدیر عرشیان و بهشتیان، جان ها را می نوازد این چه بوی خوشی است که حتی پس از عبور صدها سال هنوز فضای جان مشتاقان را می نوازد.
غدیر تکرار اولین است در کلام آخرین، همان کلام نورانی که در اولین پیام، علی را به برادری و وصایت خواند و در غدیر، اعلام ولایت و امامت او را فرمود.
مهر بی مثال از آفتاب، نورانی تر و گرما بخش تر، صبحگاهان به اشارت او سر از خواب بر می دارد. ستارگان آسمان نیز وامدار نیم نگاه اویند و ما هم جرعه نوش جام ولای آن بزرگ، آن عزیز، آن مهربان تر از پدر، آن جاری از باران و آن خوب تر از پاکی که:
شرف، بازوت گیرد تا بخیزد
محبت، آب بر دست تو ریزد
چه گویم مهربانی مادر توست
نگاه راستی در جست و جویت
و ما چه گوییم تو ای مهربان مولای کریم، که پایمردانه بر زبر کائنات ایستاده ای و زمین و هر آنچه در آنست در مشت تو و زمان، رشته آویخته از سرانگشت تو. ورود عظیم تاریخ جویباری که خیزاب امواجش از قوزک پایت در نمی گذرد.
و ما با کدامین زبان و احساس تو را روایت کنیم تو ای که پیامبر در شانت فرموده است:
“هر کس علی را در قلبش دوست بدارد، خداوند ثواب تمام بندگان را به او عطا می فرماید.”
تو را با کدامین زبان بسرائیم که خداوند در قرآنش در آیات مختلف تو را مدح فرموده است و زیباتر آن که شاعر سرود:
"فی شانک قد نزل القرآن و ما دمک الله اکبر."
و اینک وارث غدیر، صاحب دست بیعت علوی، مالک ملک حیدری، والی سرزمین صفدری، مهر سپهر سروری، حجة بن الحسن العسکری در کنار غدیر روزگاران ایستاده است و از سر شوق و افتخار بر دستان مبارکش بوسه می زنیم و بر بیعت با او دل نازنین صدیقه کبری، فاطمه زهرا علیها السلام را شادمان می سازیم.

خجسته عید سعید غدیر خم، عید امامت و ولایت، بر دل دادگان آستان هدایت و شیعیان رهرو سعادت مبارک و تهنیت باد

 

                                    

 

گل هميشه بهارم غدير آمده است

       گل هميشه بهارم,ببين خزان باقى ست
                                                       خراش صاعقه بر چهر آسمان باقى است
       حديث سيلى طوفان به چهره گل  سرخ
                                                       هنوز بر دهن ياس  و  ارغوان  باقى است
       ز  ابر  فتنه  تگرگى  كه ريخت بر  سر ما 
                                                       هزار  غنچه  پرپر  به بوستان  باقى  است
       نشان مرگ  و بلا  بود  در  كوير  سكوت 
                                                       غريو رعد كه در گوش هر كران باقى است
       شكست كشتى امن از شقاوت طوفان 
                                                       به روى آب فقط دست  بادبان  باقى است
       هزار   سال  گذشت  و  ز  تازيانه  برق
                                                      شيار  زخم  بر  اندام   ناروان   باقى است
       پرندگان    بهارى  ز  باغ   ،   كوچيدند 
                                                      به روى شاخه نشانى زآشيان باقى است
       اميد  رويش  گل  را خزان  ربود  ز  باغ 
                                                     اميد  رجعت  سرسبز   باغبان  باقى است
       گل هميشه  بهارم  غدير  آمده  است
                                                     شراب  كهنه  ما در  خم جهان  باقى است
       خداى گفت كه : " اكملت دينكم آنك "
                                                     نواى  گرم  نبى  در  رگ  زمان  باقى است
       قسم به خون گل سرخ در بهار و خزان 
                                                    ولايت  على  و  آل او  ,  جاودان  باقى است
       گل هميشه بهارم بيا  كه  آيه  عشق 
                                                    به نام  پاك  تو  در  ذهن مردمان باقى است

( سيد مصطفى موسوى گرمارودى)