طلوع‌ خورشيد اسلام‌ در تاريكي‌ كفر و جهل‌ جامعه‌ قريش‌، بسياري‌ از روابط اجتماعي‌ و رفتارهاي‌ غلط شخصي‌ واجتماعي‌ آن‌ زمان‌ را باطل‌ ساخت‌ و انسان‌ را به‌ سوي‌ قانونمندي‌ نوين‌ و تكامل‌ يافته‌اي‌ رهنمون‌ ساخت‌. باهجرت‌ پيامبر اسلام‌(ص‌) به‌ مدينه‌ و ايجاد دولت‌ اسلامي‌، سوره‌ها و آيات‌ مدني‌ كه‌ معمولا به‌ قانونمندي‌ شخصي‌و اجتماعي‌ مي‌پرداختند، در شهر مدينه‌ بر وجود مقدس‌ پيامبر(ص‌) نازل‌ شدند; از جمله‌ اين‌ سوره‌ها و آيات‌،آيه‌ 31 سوره‌ نوراست‌ كه‌ در جامعه‌ اسلامي‌ مدينه‌ نازل‌ شد و بدين‌ ترتيب‌ سوره‌ نور را مدني‌ مي‌نامند.
در عرب‌ جاهليت‌، زنان‌ پوششي‌ نداشتند و زيورآلات‌ گوش‌، دست‌ و پايشان‌ را آشكار مي‌ساختند و از برخوردخلخالهاي‌ پاهايشان‌ در رفتار و آمدها صداي‌ موزوني‌ به‌ گوش‌ مي‌رسيد و آرايش‌ مو و صورت‌، بدون‌ پوشش‌سروگردن‌ به‌ همراه‌ زيورآلات‌ جلوه‌گري‌ جاهلانه‌اي‌ براي‌ مردان‌ داشت‌ تا ثابت‌ كنند كه‌ چنين‌ زيبايي‌ و زيوري‌دارند. آن‌گاه‌ خداوند خطاب‌ به‌ پيامبر فرمود:
اي‌ پيامبر به‌ زنان‌ مومن‌ بگو از نگاههاي‌ حرام‌ چشم‌ بپوشند و از ناموس‌ خود محافظت‌ كنند و زينت‌ و زيبايي‌خود را آشكار نسازند، مگر آنچه‌ كه‌ ظاهر است‌ و بايد روسري‌ها (مقنعه‌هايشان‌) را بر سروگردن‌ و سينه‌ قرار دهندو...
بعد از اين‌ آيه‌ سوره‌ مدني‌نور، زنان‌ مسلمان‌ جلوه‌ تازه‌اي‌ در سطح‌ شهر پيدا كردند، تا جايي‌ كه‌ ديگر زنان‌مسلمان‌ و پيرو پيامبر(ص‌) از زنان‌ كفار و حتي‌ زنان‌ مسيحي‌ و يهودي‌ حجاز تشخيص‌ داده‌ مي‌شدند; زيرا ظاهرزنان‌ مسلمان‌ در حدي‌ كه‌ قرآن‌ حكم‌ كرده‌ بود، پوشيده‌ شد و آنها ديگر خلخال‌ پاي‌ خود را به‌ صدادرنمي‌آوردند تا نامحرمان‌ از زيورآلات‌ پنهان‌ آنان‌ آگاه‌ شوند.

اين‌ آيه‌ ابتداي‌ تشريع‌ حكم‌ حجاب‌ و پوشش‌براي‌ زنان‌ مسلمان‌ در شهر مدينه‌ بود و براساس‌اين‌ حكم‌ الهي‌، زنان‌ مسلمان‌ با پوشش‌ متعارف‌شرعي‌ بيرون‌ مي‌آمدند و حتي‌ زنان‌ پيامبر(ص‌)در عصر آن‌ حضرت‌ سوار بر شتر مي‌شدند و درسفرها همراه‌ با حضرت‌ و گروهي‌ ديگر در عين‌رعايت‌ حجاب‌ آمد و شد داشتند.
همچنين‌ حضرت‌ زهرا(س‌) كه‌ براي‌دادخواهي‌ و بيان‌ حقانيت‌ در اوايل‌ حكومت‌ابوبكر از منزل‌ به‌ مسجد پدرشان‌ تشريف‌ بردند،مطابق‌ نقل‌ ابي‌منصور احمد طبرسي‌، صاحب‌كتاب‌ احتجاج و همچنين‌ نقل‌ ابن‌ابي‌الحديد ازعلماي‌ اهل‌ سنت‌ در جلد 16، حجاب‌ حضرت‌اين‌گونه‌ بوده‌ است‌ كه‌ خمار را بر سرشان‌پيچيده‌ بودند. خمار (با كسره‌ي‌ خ‌) به‌ معناي‌روسري‌ بلند(مقنعه‌) است‌ كه‌ جمع‌ آن‌ خمر باضمه‌ بر( خ‌ و م‌) است‌ و ناحيه‌ سروگردن‌ و سينه‌ رامي‌پوشاند و سپس‌ آن‌ حضرت‌ جلبابشان‌ را بر تن‌نمودند. جلباب‌ نيز لباسي‌ مانند عبا يا پيراهن‌ عربي‌بلند است‌، كه‌ همانند مانتوهاي‌ بلند، محيط بر بدن‌است‌ و جمع‌ آن‌ جلابيب‌ است‌.
آنگاه‌ حضرت‌ زهرا(س‌) با اين‌ پوشش‌ به‌همراه‌ جماعتي‌ از ياران‌، همفكران‌ و گروهي‌ اززنهاي‌ خويشاوند وارد مسجدالنبي‌(ص‌) شدند.